De zon zakt langzaam achter de bergen en verstrooit een gloed van fel rode en oranje kleuren over de hemel. Enkele seconden geleden was er aan de aan de andere zijde van de berg een dubbele regenboog te zien. Een fenomenaal gezicht en een ware gelukstreffer om net op dat moment op de hoogste heuvel in de stad te zijn, met uitzicht op het centrum, Mekong rivier en de glooiende groene bergen op de achtergrond. Het zijn momenten als deze die het zware reizen waard maken.

De zon glijdt achter de bergen en vuurt een laatste explosie van kleuren over de Mekong oeverstad en zijn bewoners. De nacht daalt en drukt het laatste licht naar de andere zijde van de wereld. Wederom een dag uit het leven van een reiziger.

Ik ben halverwege Laos, in een prachtige stad vol Franse invloeden uit de tijd van kolonien. De stad heet Luang Prabang en is een vredige samensmelting van natuur, mensen en geweldige keuken. We hebben twee dagen gevaren om in deze stad aan te komen. Mijn vorig verhaal eindigde in Chiang Rai. De laatste grote stad in het Noorden van Thailand. Vanuit daar zijn we vertrokken met het openbaar vervoer naar Chiang Khong, een klein dorpje bij de grens van Thailand en Laos. We regelen onze visa voor Laos, wat onverwacht vlot gaat, en steken de rivier over. Aan de andere zijde worden we opgewacht door een vriendelijke bevolking. Er zijn twee zeer bijzondere kenmerken aan de bewoners van Laos, ze zijn klein en ze nemen hun tijd voor alles. Vanaf het eerste moment dat we Laos binnen reizen, moeten we enkele versnellingen terugschakelen. Het tempo in dit land is tergend langzaam, het motto 'No problem'. Al het geboekte vervoer gedurende ons verblijf in Laos heeft tot nu toe een minimale vertraging van 45 minuten gehad. Je raakt er aan gewend.

Aan de ander kant van de rivier staan we in het dorpje Houei Xai. We regelen onze twee daagse boottocht naar Luang Prabang, wederom niet wetend wat ons te wachten staat. We klimmen aan boord van een gammel bootje, gevuld met kleine houten bankjes. Ondanks de geringe omvang, blijven er mensen aan boord klimmen. Het overgrote deel zijn backpackers van onze leeftijd. Wat een comfortabele boottocht had moeten zijn, verandert in een ware strijd van uithoudingsvermogen. Er is amper plek op de boot en de bankjes zijn gemaakt voor dwergen met een groeistoornis. De trip duurt in totaal 6 uur, maar na 2 uur heb je alle mogelijke posities gehad en begin je het gevoel in je onderlichaam te verliezen. Het uitzicht vanuit de boot is uitterraad indrukwekkender dan indrukwekkend. De boot glijdt over het licht bruine Mekong water en de oevers worden gevormd door een wilde groene jungle. Zo nu en dan verschijnt er een primitief dorpje in de verte, bestaande uit gevlochten bamboe hutjes. In het water spelen kinderen en even verderop staan vrouwen kleren te wassen.

Als je bijna op het punt staat uit pure wanhoop jezelf van kant te maken, komen we eindelijk aan in Pak Beng, de tussenstop voor de nacht. We stappen uit in een stadje dat pal gelegen is aan de oevers van de Mekong en bestaande uit 1 hoofdstraat. We nemen een kamer met een balkon en uitzicht op de stad, hoofdstraat en Mekong, een verbluffend uitzicht. De nacht heeft inmiddels zijn intrede gedaan en we wachten op het moment dat de stroom uitgeschakeld wordt. Hier in Pak Beng wordt namelijk om 10:30 de volledige stroomvoorziening uitgezet, om de bewoners en zijn gasten in het donker gehuld achter te laten. Met onze zaklampen zitten we klaar op het balkon, neerkijkend op de straat. Zoals gewoonlijk is de uitschakeling van de stroom later dan verwacht, je bent tenslotte in Laos. En dan opeens worden de huizen in hoog tempo gehuld in duisternis. Als vallende dominostenen verdwijnt electriciteit hier uit het straatbeeld. En daar zit je dan. Volledig in het donker, in de diepe jungle, ver weg van enkele vorm van vooruitstrevende en ontwikkelde beschaving. Het is jij en de natuur, niets meer, niets minder. Zodra de ogen gewend zijn aan de donker, presenteert de nacht zijn adembenemende magische wereld.

De sterren waren tot nu toe nimmer zo fel en dichtbij aanwezig in mijn leven als die nacht in Pak Beng.
De volgende dag vervolgen we onze ‘aangename' boottocht over de Mekong rivier. We komen aan in Luang Prabang, wat onverwacht de mooiste stop op onze reis zal worden hier in Laos. De stad is aanzienelijk groter dan Pak Beng, met een prachtige heuvel in het midden van het centrum. De stad is gehuld in een aangename atmospheer van rust en ontspanning. Vanwege Franse invloeden uit het verleden is deze stad, die vermeld staat op de wereld erfgoedlijst van UNESCO, gevuld met Frans uitstralende gebouwen. Ons verblijf staat in het teken van totale ontspanning en dagen gevuld met fietstochten naar prachtige tempels en een enorme waterval. In de avond is hier niet veel te doen. De restaurants en barretjes sluiten om 10:30 vanwege het lokale alcochol verbod. Er blijkt alleen 1 plek te zijn waar dat niet opgaat en dat is, zonder geintjes, de plaatstelijk bowlingbaan. Het is dus ongelooflijk, maar voor een tweede keer in zeer korte tijd beland ik samen met David en twee zussen uit Canada, die we eerder die avond ontmoet hebben, op de bowlingbaan. Dit keer is de bowlingbaan echter gevuld met veel bezoekers, pompt de muziek uit de luidsprekers en is het geluid van rollende bowlingballen en vallende kegels overwelmend. We spelen enkele potjes bowling, drinken Beerlao en hebben veel lol.
De laatste avond in Luang Prabang sluiten we af met dubbele regenboog en een ziel strelende zonsondergang.

We reizen door naar Vieng Vang, de feestbestemming voor jonge backpackers in Laos. De stad staat bekend om het fenomeen ‘Tubing'. Op een rubberen band met de stroom van de rivier meevaren en onderweg ladderzat worden. De oever zijn gevuld met barretjes waar je met je bandje kan aanmeren en zuipen. In het verleden zijn al enkele dodelijke ongelukken gebeurd met dronken tubbers. De stad is 1 grote tering zooi en is totaal het overgesteld van Luang Prabang. We besluiten niet deel te nemen aan de tubing, maar huren een fiets en bezoeken de omgeving. De beste beslissing uit mijn leven. We fietsen over onverharde wegen, door afgelegen dorpjes, waar kinderen lachend over de wegen rennen. De natuur in de omgeving van Vieng Vang is de mooiste die ik ooit in mijn leven gezien heb en sta versteld over de schoonheid van wat dit land te bieden heeft. We bezoeken enkele diepe, donkere groten, lopen door de machtige jungel, zwemmen in helder blauw water en lopen door uitgestrekte rijstvelden.

De laatste stop is Vieng Chang (Vientane), de hoofstad van Laos. Hier verblijven we in totaal 4 dagen. We nemen wat gas terug, aangezien we de laatste dagen erg ambitieus zijn geweest. Vele kilometers gemaakt en actieve dagen vol bezichtigingen. We nemen een kamer in het centrum van de stad, die van alle Westerse gemakken is voorzien. De communistische stad oogt op het eerst gezicht verlaten. Laos heeft een tragische geschiedenis van oorlog en onderdrukking. De stad is totaal plat gebombardeerd tijdens die Vietnam oorlog en de gehele stad is opgebouwd na deze periode. Er zijn daarom nauwelijks dingen om te bezichtigen en de stad voelt leeg. Het presidenteel paleis bestrijkt een grote opervalakte van het centrum, maar alles binnen de muren is verlaten en staat er vervallen bij. Toch weten we ons hier prima te vermaken en vinden enkele tempels en proberen meer te leren over de geschiedenis van Laos. In de avond genieten we van het uitzicht van de rivier die ons tot nu toe heeft gevolgd en beleven het hilarische nachtleven van Vieng Chang.

Morgen vliegen we om 14:00 met Lao Airlines naar Hanoi, Vietnam (zolang we geen Lao vertraging hebben). Ik heb besloten om, als alles mee zit, 14 augustus terug te vliegen naar Nederland. Ik heb dus nog zo'n vier weken te gaan en ik kijk enorm uit naar de cultuur en de belevenissen in Vietnam. Tevens besef ik ook dat tijd vliegt en dat ik over een maand weer op Nederlandse bodem sta, waar familie, vrienden en studie te wachten staat.

Graag wou ik jullie nog laten weten dat ik enkele problemen heb met het laden van foto's, waardoor ik een beetje achterloop met mijn foto verslag. Vaak lukt het me niet om foto's te uploaden vanwege traag internet of ontbrekende software. Hopenlijk kan ik gauw weer enkele foto's op de site plaatsten, want er zijn weer flink een aantal bijgekomen.

Bedankt voor de reacties, en de foto waarbij ik met mijn arme gespreid sta op de top van een berg is niet bewerkt!

Sabaidee!