[Dag 23 - 25] Koud bergwater glipt langs mijn vingers wanneer ik mijn hand onder een prachtige waterval hou. Het geluid van neerkletterend blauw water klinkt als een perfect op elkaar afgestemd orkest. De serene stilte van de machtige groen natuur en de rotsten vormen het perfecte décor. Het is de derde en de laatste dag in het berg dorpje Pai. Drie dagen geleden, op een zaterdag, zijn we met zijn zevenen in de vroege ochtend vertrokken vanuit Chiang Mai voor een drie uur durenende rit langs kronkelende wegen en steile helingen. Pai is een rustgevend dorpje noord-west van de grote stad. Het bergleven wordt geregeerd door ultieme ontspanning. Alles is hier 'Sabai sabai' wat simpelweg 'Relax relax' betekent. In het dorpje zijn tal van heerlijke restaurantjes waar de hoeveelheid Thaise gerechten overwelmend is. Verder wordt het dorpje gedomineerd door traditionele massage tenten, tatoeage shops, kraampjes met Thais handwerk en gezellige barretjes. We huren een scooter en scheuren over kronkelende weggetjes naar onze eerste waterval. We hangen wat rond en genieten van het prachtig uitzicht onderweg en op de plek van bestemming. In de avond eten we een heerlijke maaltijd om ons vervolgens te mengen in het zwoele nachtleven van Pai. We kijken naar verschillende vuurshows, drinken bier, luisteren naar het muziek van live gitaar, zingen en hangen rond het kampvuur. Een heerlijke avondje 'Sabai sabai'!

We overnachten in 1 van de vele bungalow parks in het dorpje, de keuze is enorm en uiteindelijk vinden we een bamboohut met Airco voor 350 Bath per persoon (oftewel 7 euro) per nacht. De muren zijn gemaakt van bamboo stammen, het dag is gemaakt van bladeren, door de badkamer groeit een boom en je slaapt ondere een klamboe. Het biedt uitzicht op een rivier, omringt door het diepe groen van natuur. Paradijs op aarde.

De volgende dag slapen we uit, want in Chiang Mai moeten we er elke dag zeer vroeg uit. We genieten van een dagje in Pai en bezoeken de Hot Springs, net buiten Pai. De groep is inmiddels verdeeld in kleinere groepjes en ik trek er op uit met David. We hebben hoge verwachtingen, maar worden behoorlijk terleurgesteld. In het midden van een bos is een klein poeltje met bijna kokend water dat opstijgt uit het midden van de aarde. We zijn er snel op uitgekeken en bezoeken op de weg terug een Spa waar we voor de helft van de prijs in een enrom zwembad ronddobberen op een verlaten bungalow park. Het is laag seizoen en de spa is uitgestorven, maar des te meer genieten we van de ondergaande zon. We voelen de aanwezigheid van van de donker groene bergen die ons omringen. Doodse stilte brengt de ziel tot rust.

In de avond gaan we op zoek naar een traditionele massage en vinden de perfect plek. Voor het eerst van mijn leven onderga ik een bottenbrekende en spier verstrekkende massage van een uur. Als het kleine Thaise vrouwtje met haar ijzeren handen klaar is, heb ik het gevoel dat ik zo los ben dat ik mijn tenen met mijn neus kan aanraken. Op een paar centimeters na was het me gelukt. Zeker een herhaling waardt!

De laatste dag bezoeken we een prachtige waterval, zo'n 20 minuten rijden op de scooter. In het midden van de donkere jungle vinden we een prachtige waterval en luisteren naar het concert van het water. Op de weg terug brengen we nog een kort bezoek van een half uur aan onze vaste masseuse en eten bij onze vaste lunch plek. De eigenares, een potige Thaise vrouw met de meeste vieze schort ooit maar met de meest hartverwarmende glimlach ooit. We nemen afscheid van Tik met een stevige omhelzing en stappen terug voor de rit terug naar ‘huis'.

In Chiang Mai voel ik me inmiddels helemaal thuis. Ik ken de stad uit mijn hoofd en ik voel me als een vis in het water. Elke ochtend eten we samen ontbijt in het vrijwilligershuis en vertrekken dan in kleine groepjes naar de verschillende scholen. In de ochtend geef ik nog steeds les op Wat Chetupon. De studenten zijn rete vervelend, zijn rumoerig en blijven stoicijns Thais tegen je praten. Ik zweet me kapot in de klaslokalen maar met mijn krijtje doe ik mijn best ze wat te leren. Sinds enkele dagen hebben we met David een nieuwe wapen in onze strijd tegen de opstandige monniken. Felgekleurde stickers! Maken ze hun opdracht helemaal af, dan krijgen ze een sticker in hun schrift. Je zou eens moeten zien hoe groot hun competitie drang is! Het werk is binnen no-time af. Ik eet lunch samen met alle leraren, dat door de diensdoende leraar-chef op tafel wordt getoverd. Elke dag geniet ik van de lokale gerechten, ook al zijn sommige dodelijk heet. Het drinken van een gloeiende kop gekookt water is er niks bij! Mijn vast term is dan ook 'No spicy?!?' aan tafel, wijzend naar de verschillende gerechten.

In de middag reis ik naar mijn eigen kleine school, Wat Pantao. Inmiddels zijn de kinderen gewend mij en ik leer de namen vlot; Richai, Ong, Pitchai, It Sara, etc. etc. Het is moeilijk om de kinderen uit elkaar te houden, want er is niet veel wat ze onderscheid. Donker kort geschoren haar, dezelfde gewaden en dezelfde ogen. Ik geef met veel plezier les en na de lessen spelen we spelletjes en hebben veel lol.

Ik heb besloten om samen met David in de laatste week van ons verblijf de drie klaslokalen van de Wat Pantao school te schilderen. We kopen zelf verf en hopen op deze wijze een kleine bijdrage te leveren aan de verbetering van de omstandigheden waarin de monniken leven.

De tijd vliegt en ik geniet van mijn tijd hier in het Noorden. Hoewel ik met veel plezier mijn werk doe kijk ik ook enorm uit naar het avontuur dat me nog te wachten staat. Over twee weken verlaat ik deze plek en vervolg ik mijn reis naar Laos!

Bedankt voor alle reacties. Eergisteren was de 100ste reactie! Het doet me goed om jullie betrokkenheid te lezen en de hilarische berichten waar jullie mee komen.

Geniet van de nieuwe foto's!

Sawade Khap!