Een jonge Vietnamees houdt een slang stevig vast bij kop en staart. Zijn vriend legt een roestige lemmet tegen de huid van de slang en glijdt met een soepele beweging langs de schubachtige onderkant. Donker rood bloedt gutst uit het kronkelend lichaam van de slang. Het bloedt komt terecht in een groot glas, dat voor de helft gevuld is met Vodka. 'Very, very good medicin' brengt onze gids/'suicidale motorrijder' lachend uit, terwijl hij driftig naar de slang wijst om meer foto's te maken. Het luguber schouwspel duurt niet langer dan een minuut, maar genoeg om af en toe mijn maag om te keren en de blik af te wenden. De jonge Vietnamees glijdt met twee vingers in de vers opengesneden wond en haalt een klein kloppend hartje tevoorschijn. Mijn maag maakt een krampachtige beweging, maar ik weet me groot te houden. De slang die ik enkele minuten springlevend in mijn handen heb gehouden ligt nu levenloos op de houten planken. Zijn kloppend hartje door midden gesneden, verspreid over twee shotglaasjes.

We stappen in een gloednieuwe vliegtuig op het vliegveld van Viang Chang, Laos. Het wordt mijn eerste vlucht met een Aziatische maatschapij, dus dat brengt de nodige spanning mee. Gelukkig gaat de hele vlucht zonder problemen en landen we in het vierden land van deze reis in Azie: Vietnam! Op het vliegveld worden we opgehaald door een aardige Vietnamees, die ons na een lange tocht van 45 minuten naar ons hotel in het centrum van Hanoi brengt. We overnachten in het oude gedeelte van Hanoi en ik wordt overwelmd door een bizarre, chaotische drukte. Motorscooters scheuren in een constante stroom door de smalle straten. Op het eerste gezicht bestaan er totaal geen regels om het verkeer in goede banen te leiden en na enkele dagen blijkt ook dat er inderdaad geen regels bestaan. Aan beide kanten van de wegen is het nog drukker dan op de straat zelf. Hele Vietnamese gezinnen zitten op kleine, rode plastic kinder stoeltjes driftig hun noedel soep of rundvlees met rijst naar binnen te werken met slechts twee houten stokjes. De winkeliers hebben hun waren uitgestald tot aan de straat, aangezien hun kleine winkels nauwelijk ruimte hebben. Er staan overal scooters geparkeerd en voetgangers lopen driftig heen en weer. Dit alles wordt overwelmd door driftig pratende Vietnamezen, ronkende motoren en een hels kabaal van klaksons.

'En dan nu, dames en heren! In het circus van de Vietnamese scootermaffia, gaat de dappere Kozak een poging wagen de straat heelhuids over te steken'. Als een ware circus artiest doe ik een poging om een straat over te steken in Vietnam. Een constante stroom van scooters blijft op je afkomen, terwijl je langzaam de straat op schuifelt. De scooters manoeuvreren behending om je heen, terwijl je elke gewonnen meter als een Gods geschenk beschouwt. Het oversteken duurt eeuwen voor je eigen gevoel en je hart klopt histerisch in je keel. Eenmaal aan de overkant heb je het gevoel dat je de hele wereld aan kan, tot dat je enkele minuten later weer naar de andere kant moet. Inmiddels heb ik het oversteken aardig onder de knie, maar David waarschuwt me dat het in Saigon nog wel een tikkeltje erger gaat worden.

We verblijven twee dagen in Hanoi, de grootste stad in Noord-Vietnam. We bezoeken enkele hoogtepunten, zoals het Ho Chi Minh Mausoleum, het koninklijke paleis en het verblijf van Ho Chi Minh, een museum over de geschiedenis van Vietnam (wat grotendeels uit propaganda bestaat) en bezoeken tenslotte enkele tempels.

Als we onze ene laatste museum uitlopen worden we aangesproken door een kleine, maar druk pratende Vietnamees met een erg slecht gebit. Hij vraagt ons of we een ritje nodig hebben. Er zijn hier wel enkele taxi's, maar het is gebruikelijk om gewoon achterop bij iemand te gaan en hem daar voor te betalen. We moeten nog 1 museum zien, maar helaas is die niet op loopafstand. Na wat twijfel besluiten we dus in zee te gaan met deze, tot onze verbazing, goed Engels sprekende bestuurder. Hij roept zijn zoon uit de bosjes (ja echt!) en met twee scooters mengen we ons in het drukke verkeer van Hanoi. Het wordt mijn eerste avontuur achterop de scooter en het is 1 van de meest fantastische dingen die ik tot nu toe heb meegemaakt. Ik raak helemaal gefacineerd van deze totaal nieuwe wereld voor mij. Onze bestuurder blijkt tevens een fantastische gids te zijn en hij haalt een boekje tevoorschijn met honderden aanbevelingen in verschillende talen, van toeristen die hij in het verleden heeft rondgeleid door Hanoi. In het boekje valt 1 ding in het bijzonder op, iedereen raadt het slangen avontuur aan.

Voor dat we het weten hebben we de beslissing gemaakt en zitten we op de scooter, voor wat blijkt, een lange rit naar een buitenwijk van de stad. We zijn op weg naar een restaurant die een lokale delicatesse bereidt; vers slangenvlees en bloed. Het restaurant is gelegen op het water en bruggetjes hebben een vredige Vietnamese uitstraling. We worden naar achteren geleidt, naar een grote kooi met verschillende slangen. Een Vietnamese jonge man haalt een slang tevoorschijn en we maken foto's met dit prachtige beest. Even later blijkt dat deze slang zal worden geserveerd om ons de Vietnamese keuken te laten proeven. Zelf had ik gedacht wat slangenvlees te proeven en had ik geen rekening gehouden met het feit dat ik zelf toeschouwer zou zijn van de slacht partij. We volgen de slang naar onze tafel, waar zich het bijzonder schouwspel afspeelt vlak voor mijn ogen. Tot op de dag van vandaag heb ik mijn gevoel van dat moment nog niet weten te vertalen.

De levenloze slang wordt naar achteren genomen en het shotglaasje met een half hart wordt gevuld met het rode slangenbloed. Hiermee dienen we diner te openen en ik sla het voorgerecht gelijk af. David slikt als een koelbloedige vampier het glaasje achterover en verzekert me dat het goed smaakt. Ik hou voet bij stuk. Vervolgens wordt groen maagzuur in een vol vodka glaasje gedruppeld, wat een felgroene kleur geeft aan het tweede shotje. Ook deze sla ik over. Vervolgs worden 1 voor 1 de gerechten op tafel geserveerd; gefrituurde slang, gebakken slang, slangenhuid met lever, gefrituurde kraakbeen stukjes, gebakken slangenkop en dat alles onder de begeleiding van vodka gerijpt op cobra. Nu moet ik toegeven dat ik alle gerechten geproefd heb en dat het voortreffelijk smaakte. Zeker een ervaring rijker!

Die ochtend kwamen we per stom toeval twee van mijn vrienden tegen die ik ken van Io Vivat, mijn studenten vereniging in Leeuwarden. Samen met Ralp en Gijs zijn we die avond het nachtleven van Hanoi ingedoken. Helaas konden we het niet laat maken, want de volgende dag was een vroeg vertrek naar Halong Bay gepland.

We reizen af naar de wonderschone rotsvormaties in Halong Bay. Met een authentiek houten schip varen we over het heldere blauwe water en bezoeken een ietswat toeristische grot. We overnachten op Cat Ba eiland en genieten van het heerlijk verse zeevoedsel, zoals inktvis, krab en verschillende andere soorten schelpdieren.

Terug in Hanoi reizen we gelijk met een nachtbus richting het zuiden, zo halverwege Vietnam. We verblijven momenteel in Hue, een rustige stad met veel bezienswaardigheden in de directe omgeving. We huren een motorscooter en voor het eerst rij ik zelf in Vietnam. Het is ook de allereerste keer dat ik moet schakelen op een motorscooter, dus het vereist dubbele concentratie. Gelukkig zijn we er zonder schrammen van af gekomen! Vandaag bezochten onder begeleiding van een gids het DMZ gebied. De DMZ (Demilitarized Zone, ofwel gedemilitariseerde zone) was tussen 1954 en 1976 een enkele kilometers breed gebied waar hefig gevochten werdt tussen Vietnamese strijders en de Amerikaanse strijdkrachten. Het hoogtepunt is een bezoek aan tunnelcomplex, genaamd Vinh Moc. De tunnels werden gebouwd als toevlucht voor mensen om te ontsnappen aan de intense bombardementen in de Vietnamese gedemilitariseerde Zone. Het werd in verschillende fasen gebouwd en begon in 1966 en duurde tot aan 1972. Dit complex had zijn eigen putten, keukens, kamers voor elke familie en medische ruimtes. Ongeveer 60 families leefden in de tunnels en er werden 17 kinderen in geboren. Deze tunnels waren zo goed gebouwd dat niemand uit het dorp om het leven kwam.

Inmiddels begint het einde van mijn reis langzaam in zicht te komen. Door enkele problemen met mijn terugvlucht, zal ik misschien genoodzaakt zijn terug te vliegen op de 9de van augustus, wat zal betekenen dat ik nog zo'n twee weken te gaan heb. Voorlopig is het nog niet helemaal zeker, maar een vervroegde terugkeer staat bijna vast.

Bedankt voor alle reacties en geniet van de vele nieuwe foto's!

Goodbye! (Ik weet nog niet hoe je tot ziens zegt in Vietnamees, sorry!)